Το Δίκαιο και το Άδικο της Αποχής

Όπως είναι φυσικό γίνεται μεγάλος ντόρος για τα αυξημένα ποσοστά της αποχής.Υπάρχουν οι θιασώτες της αποχής,υπάρχουν και οι επικριτές.Αν το δει κάποιος λίγο ψυχραιμότερα θα διαπιστώσει οτι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση με μια ελαφριά απόκλιση μάλλον υπερ των επικριτών και εξηγούμαι.
Υπάρχουν δυο ειδών ''αποχές''.Η αποχή της αδιαφορίας και η αποχή της ιδεολογίας.Όταν κάποιος δεν  πάει να ψηφίσει οχι γιατί κάποιο πολιτικό κόμμα δεν τον εκφράζει αλλά μόνο και μόνο επειδη ''βαριέται'' και αναφέρομαι δυστυχώς σ'ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας τότε η ενέργεια αυτή είναι τουλάχιστον άστοχη,άσκοπη,αντιδημοκρατική και ανεύθυνη διότι η αποχή μειώνει δραματικά το ενδεχόμενο ποσοστό κομμάτων που δυνητικά θα μπορούσαν να επιφέρουν πολιτικές αλλαγές.
Από την άλλη η αποχή της ιδεολογίας με βρίσκει σύμφωνο όταν υπάρχει όμως ξεκάθαρη ιδεολογική άποψη και όχι ελαφρολαική ανάλυση του τύπου:''κανείς δεν μ'εκφράζει,όλοι ίδιοι είναι''.Και τότε ποιος ή τι σ'εκφράζει;
Διότι και εμένα κανένα κόμμα αυτή τη στιγμή δεν μ'εκφράζει αλλά στο άρθρο μου ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ.... έδωσα σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό για το κόμμα που θα με προσέλκυε να το ψηφίσω.Οπότε όπως καταλαβαίνετα μόνο ένα μικρομεσαίο κομμάτι το οποίο βασίζεται σε καθαρά και αποκρυσταλλωμένα κριτήρια είναι δικαιολογημένο ν'απέχει.Γι'αυτό είπα εξ'αρχής οτι έχουμε μια ελαφριά αποκλιση υπερ των επικριτών.
Τέλος,να πω οτι καμιά φορά όταν κάτι μας πειράζει τόσο πολύ(όπως πχ το μνημόνιο)αξίζει και αν ιδεολογικά(άλλες φορές)απέχουμε απο τις εκλογές,να πάμε να ψηφίσουμε έστω και τον Βεργή ή τον Λεβέντη προκειμένου να δείξουμε την αντίθεση μας σε συγκεκριμένες πολιτικές.Δυστυχώς,όμως εμείς ούτε αυτό το ελάχιστο κάνουμε, ακόμη και τώρα που έχουν χαθεί τα μισθολογικά και εργασιακά μας δικαιώματα και απόδειξη οτι το ΠΑΣΟΚ παραμένει πρώτο κόμμα στις πρώτες μετά μνημονίου εκλογές.Πως να αποδώσει λοιπόν μετά κανείς άδικο σε αυτούς που λένε ''αφού τους ψηφίζετε,καλά να πάθετε''.Γι αυτό περισσότερο αύριο....